In het najaar verwacht Femke haar eerste kindje.
Na een aantal miskramen was het dan begin van 2022 toch echt raak voor Femke en haar Partner en hoe? Bovenop de enorme vreugde kwam al snel een groene wolk te hangen. Wat was ik ziek. Nog geen week na de positieve test begon het overgeven al en nog een week later lag ik al voor de eerste keer in het ziekenhuis volledig uitgedroogd en ondervoed. Nog een week later lag ik daar alweer. Meer dan pappen en nathouden konden ze eigenlijk niet doen. Maar dan kennen jullie Marieke zeker nog niet? Als een leeuwin ging die vechten voor de juiste medicatie voor mij, want geloof me, gemberpillen spugen echt niet zo heel erg lekker ;)
Uiteindelijk met de juiste medicatie ging het snel beter en kon ik net genoeg vocht (lees 500ml/24 uur) binnenhouden om niet meer opgenomen te hoeven worden. Wat voelde ik mij ontzettend gesteund door Marieke die zoveel kennis heeft over het ziektebeeld hyperemesis gravidarum (extreme zwangerschapsmisselijkheid). Maar ook mijn vriend (inmiddels verloofde) heeft het zwaar gehad in die tijd met fulltime werken, het huishouden runnen in zijn eentje en een partner die het liefst alleen maar in het donker ligt en bij elk geluidje al getriggerd wordt om te spugen.
Maar jullie lezen het goed, verloofde. Dat mocht ook nog gebeuren deze zwangerschap. Op mijn allerlaatste slechtste dag wilde ik toch even een andere omgeving zien dan mijn slaapkamer, dus wij op naar de Posbank. In de auto al 2 keer overgegeven en eenmaal daar, in mijn joggingsbroek op afgetrapte kapotte Uggs met spuugbakje in de hand ging hij daar op zijn knieën. Als dat geen echte liefde is?
In de weken daarna ging het langzaam steeds beter, ik hoefde niet meer zoveel te braken en kon weer steeds meer eten, oké dat was zeker niet het meest gezonde, maar hé eten is eten. Uiteindelijk konden we nog op vakantie want ondertussen hadden wij ook een neefje erbij gekregen die in Italië woont. En die vakantie heeft ons zo goed gedaan, het uitrusten, eten en drinken heeft die kleine toch een groeispurtje gegeven.
Inmiddels ben ik sinds 18 weken spuugvrij en werk ik ook weer fulltime. Vrijdag 30 september ben ik 36 weken zwanger en dan wordt het toch echt tijd voor mijn zwangerschapsverlof, dan kan ik fulltime gaan broeden op ons kleintje. Raar hoor om zo aan de andere kant van het vak te staan.
Ik kijk wel heel erg uit naar de bevalling, hoe ga ik dat beleven als verloskundige? Maar vooral hoe zal ons kleintje eruit gaan zien en de allergrootste verrassing, is het een jongen of een meisje? Wat denken jullie?
Tijdens mijn verlof zal ik vervangen worden door Anna. Ik denk dat de meeste van jullie haar inmiddels ontmoet hebben? Zo niet, geef dat even aan tijdens je controle, dan plannen we de volgende controle bij haar in zodat jullie haar ook goed leren kennen.
30 september heb ik mijn laatste werkdag en 01 februari zal ik terugkomen. Voor de dames die in de tussentijd gaan bevallen en ik dus niet meer zal zien kan ik niets anders dan jullie een fantastische zwangerschap en prachtige bevalling te wensen. De rest zie ik graag in februari weer terug.
Liefs Femke
Jouw verloskundige
